Toeristen nog steeds massaal naar de Wallen, tot ergernis van bewoners. ‘Ik durf niet meer naar buiten’

“Waarom zou ik het opdoen?” zegt een Russisch stel als ze aan het begin van de zaterdagavond over de Oudezijds Achterburgwal lopen. Ze hebben allebei mondkapjes aangenomen van de hosts die mensen op de Wallen vriendelijk verzoeken er een te dragen. Er is geen excuus: wie er geen bij zich heeft, krijgt er kosteloos een. Het stel begrijpt niet waarom zij wel een mondkapje moeten dragen. “Zij dragen het ook niet, en zij, en zij. We gaan weer door. We hebben nog maar een dag over in Amsterdam.”

Het is volkomen willekeurig wie er in op het Wallengebied in Amsterdam een mondkapje draagt, en dat terwijl het net als in andere drukke gebieden in Amsterdam wel verplicht is. Twee boa’s staan voor de Oude Kerk. Ze kijken en wijzen mensen op de regels. Of ze ook beboeten? “We waarschuwen eerst”, zegt een van de twee. “Maar zoals je ziet: als mensen ons zien doen ze hun mondkapje op en daar verderop gaat ie weer af. Ja, wat moet je dan doen?”

Mensen die vrijwillig in het gebied zijn, lijken zich om corona geen zorgen te maken. De straten zijn zo vol, dat de anderhalvemeterregel niet kan worden nageleefd, tot grote frustratie van de bewoners.

Geen prettig gevoel

“Er zijn zoveel mensen, dat afstand houden onmogelijk is. Ik durf soms niet naar buiten,” zegt Ed Huijg (71) die al twintig jaar op de Oudezijds Achterburgwal woont. “Ik ga er graag ’s avonds op uit. Naar lezingen en bijeenkomsten bijvoorbeeld. Maar thuiskomen is een ramp. Het is geen prettig gevoel. Mensen houden geen afstand en zelfs een mondkapje weigeren ze te dragen. Maar ik wil hier veilig kunnen wonen. Dit is mijn buurt.”

Huijg is niet de enige die de situatie onhoudbaar vindt en zich afvraagt wanneer de gemeente nu eens ingrijpt: ook de belangenvereniging Vereniging Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad (VVAB), met 3000 leden, wil dat de gemeente actie onderneemt.

Tijdens de intelligente lockdown zagen buren elkaar in de straten lopen. Ze dronken wat voor de deur en struinden na lange tijd zelf weer door hun buurt. Els Iping die ook op de Wallen woont en namens VVAB spreekt: “We woonden even weer in een van de mooiste buurten van Amsterdam. Tot de raamprostitutie weer mocht en de toeristen weer kwamen. Voor sommige bewoners voelt het alsof ze gegijzeld zijn in hun eigen huis. Er was al overlast, met corona is het nog onprettiger geworden. Sommigen kunnen geeneens bezoek ontvangen. Niet iedereen durft zich tussen die menigte te begeven.”

Botte pech

Bewoners klagen al langer over de situatie op de Wallen. Het stoort hen dat het gebied is ingericht voor toeristen, niet voor inwoners, aldus Iping. “De seksindustrie en de drugsindustrie wordt hier volop gefaciliteerd. Het voelt alsof wij er niet mogen zijn, de échte inwoners.”

Als het aan de VVAB ligt worden alle ramen per direct gesloten en coffeeshops enkel nog toegankelijk voor Nederlanders. Wat er dan voor in de plek moet komen? “Huizen. Er is een tekort aan woningen. En leuke winkels. Een kaaswinkeltje bijvoorbeeld. Of iets anders. Geef kleinere ondernemers hier eens een kans.”

Terwijl Iping en Huijg door de straten lopen, passeren er tientallen mensen zonder mondkapje. Jerry, die zijn achternaam niet wil noemen, noemt corona botte pech en weigert zich daarom aan te passen. “Ik loop door de stad hoe ik dat wil.” Huijg: “Maar als jij nou kunt helpen dat anderen het virus niet krijgen?”

Het mondt al snel uit in een discussie waar Jerry fel reageert. “Ik ben een Amsterdammer. Dit is ook mijn stad. Ik doe wat ik wil. Corona is gewoon pech. Als je het krijgt, heb je pech. Niemand kan mij verplichten een mondkapje te dragen.”

Hoe later het wordt, hoe minder mensen een mondkapje dragen. Het is zaterdagnacht zelfs zo druk, dat een gedeelte van het gebied even afgezet moet worden. Maar na twee uur ’s nachts zijn er geen handhavers meer. De coronaregels verdwijnen nog meer naar de achtergrond.